اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر سلامت روان زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

اهداف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن پیش‌رونده سیستم عصبی مرکزی با علائم متفاوت و ناتوان‌کننده فیزیکی و روان‌شناختی می‌باشد که مشکلات عدیده‌ای را برای فرد بیمار به همراه دارد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر سلامت روان زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود. مواد و روش‌ها: این پژوهش، یک مداخله نیمه تجربی به شیوه پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه بیماران زن دارای پرونده فعال در انجمن ام. اس شهر تهران در سال 1395 تشکیل می‌دادند. نمونه 30 زن بیمار بودند که بر اساس ملاک‌های ورود و خروج به مطالعه و نمرات اکتسابی در پرسشنامه، به شیوه در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی در گروه‌های 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار مطالعه پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1979) بود.  پس از اخذ پیش‌آزمون از هر دو گروه، آزمودنی‌های گروه آزمایش، 8 جلسه دوساعته درمان متمرکز بر شفقت را به شیوه گروهی و هفتگی دریافت نمودند. گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. داده‌ها با بهره‌گیری از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری(ANCOVA) در نرم‌افزار  18 SPSS تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: یافته ها نشان داد بین میانگین نمرات سلامت روان بیماران گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس‌آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر درمان متمرکز بر شفقت باعث افزایش سلامت روان آزمودنی‌های گروه تحت مداخله در مقایسه با گروه کنترل شده بود (01/0>p ,49/45=F). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، درمان متمرکز بر شفقت از طریق افزایش آگاهی درونی، پذیرش بدون قضاوت، همدلی و توجه مستمر بر احساسـات درونـی، بـه کاهش مشکلات روان‌شناختی و بهبود سلامت روان بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس می‌انجامد. پیشنهاد می‌شود انجمن‌های ام. اس سراسر کشور از این رویکرد درمانی در راستای ارتقای سلامت روان‌شناختی بیماران مزمن بهره گیرند.